Είναι κάποιοι άνθρωποι που ζουν παγιδευμένοι.
Μεγαλώνοντας έμαθαν να κυνηγούν το «τέλειο».
Είναι οι ίδιοι που φαινομενικά δεν τους λείπει κάτι και τα καταφέρνουν στη ζωή τους , αλλά μέσα τους νιώθουν ελλιπείς.
Έμαθαν να επιδιώκουν το μέγιστο, γιατί δίχως αυτό δεν είναι κάποιοι. Η προσέγγιση τους αυτή φαίνεται σε όλα τα κομμάτια της ζωή τους, από τον ίδιο τους τον εαυτό μέχρι τις σχέσεις που δημιουργούν.
Παγιδεύονται μέσα στον εσωτερικευμένο προσωπικό κανόνα περί τελειότητας, προσπαθώντας μάταια να φτάσουν σε αυτό που δεν υπάρχει. Ο λόγος είναι πως πάντα υπάρχει κάτι παραπάνω από το σημείο που ήδη βρίσκονται. Οι προσδοκίες που έχουν από τον εαυτό τους και από τους άλλους είναι τόσο μεγάλες, που σχεδόν πάντα καταλήγουν να νιώθουν απογοητευμένοι και ανικανοποίητοι, μη μπορώντας πολλές φορές να αποδεχτούν οτιδήποτε διαφορετικό από αυτό που ήδη έχουν στο μυαλό τους.
Για αυτούς τους ανθρώπους όλα ξεκινάνε μέσα από ένα υποκειμενικά εξιδανικευμένο πλάνο, που σκοπό έχει να αποδείξει στους ίδιους και τους γύρω τους, ποιοι είναι, πως μπορούν να τα καταφέρουν και ότι το αξίζουν. Η πορεία τους όμως, θα φανερώσει την πραγματικότητα και η πραγματικότητα είναι ρεαλιστική. Αναπόφευκτα θα έρθουν αντιμέτωποι με τα δεδομένα που δεν είναι πάντα όπως τα ονειρεύονταν.
Τότε, είναι που θα αποφύγουν να δουν την αλήθεια, δημιουργώντας μια δική τους αλήθεια, σύμφωνη με αυτά που ήδη πιστεύουν για τον εαυτό τους και για τους άλλους. Έτσι, θα ερμηνεύσουν τα γεγονότα μέσα από ένα προσωπικό φίλτρο, είτε χρεώνοντας την κάθε αποτυχία στον εαυτό τους, είτε καταλογίζοντας τις ευθύνες έξω από αυτούς. Το αποτέλεσμα και στις δύο περιπτώσεις είναι το ίδιο, θα έχουν την αίσθηση μίας ακαθόριστης έλλειψης και την πεποίθηση ότι απογοητεύουν ή απογοητεύονται από τους σημαντικούς για αυτούς ανθρώπους, αντίστοιχα.
Η ζωή τους είναι σαν ένας λαβύρινθος. Γνωρίζοντας τη δυσκολία της πορείας που έχουν διαλέξει, ψάχνουν την έξοδο, που ανά διαστήματα διαπιστώνουν πως δεν υπάρχει και παρόλα αυτά, συνεχίζουν να κινούνται μέσα στο ίδιο πλαίσιο.
Θα βγουν από αυτό το πλαίσιο, όταν θα είναι έτοιμοι να αντιληφθούν πως η έννοια της τελειότητας δεν υπάρχει, γιατί για τον καθένα είναι διαφορετική, άρα ακαθόριστη. Θα απαλλαγούν από αυτό το βάρος και τότε θα δουν τον εαυτό τους καθαρά, χωρίς κανένα φίλτρο, γιατί πλέον δεν θα το έχουν ανάγκη.
